Arkadaşlıklar Aşktan Daha Değerlidir....

"Küçüklüğümü hatırlıyorum... Parmak ucumda yükseldiğim zamanları... Müzik kutumu hatırlıyorum... Balerini yerleştirip kurduğumda çalan müziğide... Kutuyu kapattığımda canlandığını ve bambaşka bir hayat yaşadığını biliyordum..." dedi Samara. Balerin kostümü giymişti. Onu yavaşça döndüren bir mekanızmanın üstünde dönüyordu. Hiç hareket etmiyordu... Etekleri havada nazik bir şekilde süzülüyordu. Kendime baktım bende çok daha farklıydım. Saçlarım Rapunzel gibiydi. Neredeyse 3 metre saçım vardı, yerlerde kuyruk oluşturmuştu. Samaraya doğru ilerlemek isterken cama çarptım.

-"Neredeyim..?"dedim kısık sesle.
-"Müzik kutumda ayna vardı. Aynanın içinde ise Rapunzel ve sevgilisi..."dedi Samara dönmeye devam ederken.
-"Sevgili falan yok..."diye mırıldandım.
-"Çünkü görmüyorsun, duymuyorsun... Sadece korktun ve bana odaklandın... Müziği hisset..."dedi Samara. O sırada her müzik kutusunda çalan o piyano seslerini duymaya başladım. Çok güzel geliyordu.
-"Duyuyorum.."dedim gözlerim kapalı bir şekilde.
-"Sana anlatmaya devam edeceğim sende hissetmeye çalışacaksın... Bu müziği her duyduğumda ağlamaya başlardım. Sessizce... Usul usul... Müziği dinlerken gözlerimi kapatır ve başka evrenlere süzülürdüm..." derken Samaranın sesi kesilmeye müzik artmaya başladı. Hissediyordum sanki kalbim müziğe tempo tutuyordu. Omuzumda bir el hissettiğimde aniden gözlerimi açtım. Uyanmıştım... Ağlamıştım rüyamda... Yüzüm ıslaktı...Gidip yüzümü yıkadım ve sessizce kahvaltımı ettim. Ne ailemin konuştuklarını duyuyordum ne de kendim konuşuyordum... Samara neden bu kadar üzücü bir rüya yaratmıştı ki..?

-"Anne telefonunu verir misin..?"dedim.
-"Tamam çaldır kapat..."dedi annem. Samarayı çaldırıp kapattım. Ama geri dönmedi... Bir saat sonra aramaya karar verdim. Bir saat geçtikten sonra tekrar aradım yine cevap vermedi... Ve hiçbir şey yapmadan beklemeye başladım. Saat 18.34 olmuştu. Tekrar aradım

-"Alo..?" dedi Samara
-"Beni ara..."dedim ve kapattım. 10 dakika bekledim. Böyle yapmama çok kızardı zaten... Tekrar aradım.
-"İnsanların yüzüne kapatılmaz...!"diyerek açtı telefonu
-"He zeki he.."dedim. Küt diye yüzüme kapattı. Aslında böyle yapmamada kızardı ama hiç böyle söyledikten sonra yüzüme kapatmamıştı.
-" Üçüncü arayışın ve sorunun ne.?""diye bağırdı Samara
-"Seni merak ettim. Rüyada çok korktum.."dedim
-"O zaman bir daha seni rüyalara davet etmem..!"dedi
-"Neye sinirlendin ki..?"dedim
-"Sanane.!"dedi
-"Ben senin en yakın arkadaşınım.!"diye bağırdım.
-"Öyle mi..? Yakında farklı arkadaşlarım olacak. Amerikalılar gibi... Aradığımda evime gelen ve cuma günleri pijama partisi yapabileceğim arkadaşlar... Tasması olmayan tipler..!"dedi çok kırılmıştım.
-"Ne yaptım yine..?"dedim
-"Önceden İstanbula gidelim deseydim gitmezdin ama konu Justin olunca hemen gittin..! Benimle arkadaş olma sebebinde o değil mi..!? Beni kullanıyorsun..?!"diye bağırmaya başladı.
-"Hayır seni kullanmıyorum.."dedim ağlamaklı bir sesle
-"Emin misin..? O zaman Justinli rüyalar bitti..! O rüyaları görmeni sağlayan bendim. Herşeyi ben başlattım. Gerçek Justine ulaşmak için çok uğraştım ve başardım. Madem beni kullanmıyorsun artık rüyalar yok.!"dedi sertçe.
-"Bunu yapma hayallerimize çok yaklaşmıştık..."dedim ağlarken
-"Senin hayallerin... Söyle Justin olmasaydı İstanbula gelir miydin.! Söyle!"diye bağırdı,
-"Hayır..!"dedim
-"Biliyordum... "dedi ve yüzüme kapattı.Ağlamaya devam ettim... Ve tekrar aradım.

-"Ailem bu kadar katı olmasaydı gelirdim.."dedim
-"Ama işin içinde Justin olunca aile korkun geçti.! Senin gözünü Justin kaplamış... Bokun altından bile onu çıkartacak sebepler arıyorsun artık. Aptallık bende senin için bu kadar uğraştım..".dedi
-"Bana son bir şans ver.."dedim
-"Çünkü bu son oyun değil mi..? Bu oyun bittiğinde amacına ulaşmış olacaksın..!"diye bağırdı
-"Tamam istiyorsan rüyaları al... California'yıda al ama nolur sen gitme.."dedim
-"Tamam... Bakalım eskisi gibi olacak mıyız.?"dedi ve kapattı. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Gece olduğu için uykuya daldım...